تحلیل جامعه‌شناختی رفتار شهرگرایی زنان شهر تهران

شهرگرایی با همه مظاهر، پیچیدگی‌ها و مسائل مختلف خود توانسته است آثار عمیق بر رفتار و کنش شهروندان ایجاد کند. این بررسی در نظر دارد تا مسئله‌ی رشد فرهنگ شهرگرایی را در مطالعه‌ای جامعه‌شناختی و با روش پیمایشی در بین گروه زنان بررسی نماید. به نظر می‌رسد زنان از لحاظ پذیرش، درونی کردن و بازنمایی بخشی از ایستارهای فرهنگی، ارزش‌ها و هنجارهای شهرگرایی، شرایط خاص و قابل مطالعه‌ای دارند. در این نوشتار تلاش می‌شود با تحلیل یافته‌های تحقیق، الگوها و شاخص‌های اساسی زنان شهرنشین در ارتباط با شهرگرایی مورد بررسی قرار گیرد. سطح تحلیل در این پژوهش، خرد و واحد تحلیل، فرد است. حجم نمونه تحقیق 400 نفر از زنان 50-20 ساله‌ی ساکن در سه منطقه‌ی شهر تهران است که به صورت تصادفی و با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شده‌اند. یافته‌های پژوهش مبیّن وجود رابطه‌ی معنادار بین شهرگرایی و از خودبیگانگی فردی، عقلانی شدن کنش فردی، کاهش انسجام اجتماعی و افزایش فردگرایی و کاهش پیوند عاطفی در بین زنان است.